Ucuncu gunumuzde Bozcaada'dan bu sefer buruk bir ayrilis yaptik. Cok sevdigimizden mi oyle oldu yoksa ilk Ege duragimiz oldugundan mi su anda tam karar veremiyorum ama ayrilmasi zor oldu.. Rotamizi Ayvalik'a dogru cevirdik ve ruzgar da tam istedigimiz gibi esince yelkenlerimizi de actik. 3 farkli tanidigimiz da Musellim Gecidinden gecerken dikkatli olmamizi soyledigi icin biz de surekli tetikteydik.. Musellim Gecidi neresi diyenler icin, Midilli Ada'sinin kuzeyi ile yaklasik Assos civari arasindaki deniz oluyor, burada Midilli'ye yakin gecmemek gerekiyor cunku cesitli sigliklar mevcut. Guzel guzel 15 knot civari esen ruzgar, gecide yaklastigimizda bir anda 25 civarina cikti, babam ve ben halimizden gayet memnun ilerlerken annem ve Rana gittikce daha cok tedirgin olmaya basladi, ve en son Rana'nin "Ercument Amca, lutfen kapatalim yelkenleri" derkenki ses tonunu da duyduktan sonra yelkenleri kapatip motorla devam etmeye karar verdik..
Ancak niye ruzgar tekrar 15lere dustugunde yine acmadigimizi yelkenleri hala merak etmekteyim. O anda birtek yelken yapmayi seven ben miyim diye gecirmedim degil icimden.. Hem yelken acamamak, hem de babamin Yunan karasularina girmeme inadindan dolayi rotamiz uzadi ve biz ancak 9.30da Ayvalikta olabildik. Yunan karasularina girmeme nedenini de daha sonra hayretle ogrendim.. Turk bayragini indirip Yunan bayragini asmaya usenmesiymis!! Onu zaten ben yapiyorum, ve rotayi uzatmayi goze alarak oyle dolasmasina halen anlam veremiyorum..
Her neyse, Cunda adasi ile Ayvalik marina arasi gecis cok enteresan bir yermis. Daha once karadan gormustum ama, denizden gecince gercekten daha da ilginc gorundu.. O kadar cok siglik olan bir koy ki Ayvalik, her yerde kardinaller, fenerler var. Hangisinin neresinden gecilecegine cok dikkat etmek gerekiyor. Marinaya giderken de fenerlerle isaretlenmis bir bogazdan geciliyor ve tekrar derin sayilabilecek sulara cikiliyor karaya daha yakin olmasina ragmen.. Sanirim burasi gol olucakmis da son anda denize baglanasi gelmis..
Ayvalikta bizi Cunda'da evleri olan halamlar karsiladilar, ve o geceyi onlarin evinde gecirdik. Ekibimizden Rana'yi da o aksam Istanbul otobusune bindirdik ve ertesi gun gelecek olan arkadaslarimizi beklemeye koyulduk...
Ancak niye ruzgar tekrar 15lere dustugunde yine acmadigimizi yelkenleri hala merak etmekteyim. O anda birtek yelken yapmayi seven ben miyim diye gecirmedim degil icimden.. Hem yelken acamamak, hem de babamin Yunan karasularina girmeme inadindan dolayi rotamiz uzadi ve biz ancak 9.30da Ayvalikta olabildik. Yunan karasularina girmeme nedenini de daha sonra hayretle ogrendim.. Turk bayragini indirip Yunan bayragini asmaya usenmesiymis!! Onu zaten ben yapiyorum, ve rotayi uzatmayi goze alarak oyle dolasmasina halen anlam veremiyorum..
Her neyse, Cunda adasi ile Ayvalik marina arasi gecis cok enteresan bir yermis. Daha once karadan gormustum ama, denizden gecince gercekten daha da ilginc gorundu.. O kadar cok siglik olan bir koy ki Ayvalik, her yerde kardinaller, fenerler var. Hangisinin neresinden gecilecegine cok dikkat etmek gerekiyor. Marinaya giderken de fenerlerle isaretlenmis bir bogazdan geciliyor ve tekrar derin sayilabilecek sulara cikiliyor karaya daha yakin olmasina ragmen.. Sanirim burasi gol olucakmis da son anda denize baglanasi gelmis..
Ayvalikta bizi Cunda'da evleri olan halamlar karsiladilar, ve o geceyi onlarin evinde gecirdik. Ekibimizden Rana'yi da o aksam Istanbul otobusune bindirdik ve ertesi gun gelecek olan arkadaslarimizi beklemeye koyulduk...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder